Polish Literature from Modernism to Postmodernism I

Wykłady:
- prezentują rozwój prądów literackich od okresu Młodej Polski do roku 1956 oraz definiują wewnętrzne napięcia między innowacyjnymi tendencjami tradycyjnie ukierunkowanej moderny i jej nurtem radykalnym, dążącym do dekonstrukcji tradycji i rozluźnienia systemu wartości,
- poprzez najważniejsze teksty prozatorskie i poetyckie modernizmu, dwudziestolecia międzywojennego i czasu po II wojnie światowej ilustrują ideowo-estetyczne i formalne aspekty twórczości literackiej tych epok, rozpatrując je na tle prądów europejskich,
- bliżej przedstawiają ogniwa przejściowe formacji historycznoliterackich z ich polemikami międzypokoleniowymi, wdrażaniem nowych koncepcji, destrukcyjnym lub akceptującym stosunkiem do tradycji,
- pozwalają dostrzec związki przedstawianych nurtów literackich z europejskimi prądami myślowymi i wewnętrzną zamkniętą strukturę poszczególnych faz ich rozwoju,
- zwracają uwagę na oryginalność poszukiwań nowej formy wyrazu artystycznego w prozie i dramacie prekursorów prozy modernistycznej i dramatu absurdu (B. Schulz, S. I. Witkiewicz),
- ukazują skutki istnienia dwóch obiegów literackich: podziału na literaturę krajową i emigracyjną, analizują przyczyny zahamowania rozwoju prądów awangardowych od początku II wojny światowej do końca lat 50. XX wieku.